อกหักครั้งแรก

เพลงนี้ฟังแล้วมันอินจัดมากในตอนนั้นเมื่อ 22 ปีที่แล้ว อกหักครั้งแรก ไปแบบหลงรักเขา พอเขาไม่รัก ก็มานั่งเสียอกเสียใจ

"ถ้าวันหนึ่งเธอต้องเจ็บ สักวันหนึ่งเธอต้องร้องไห้

และเธอจะคิดถึงฉัน คนที่รักเธอแทบตาย

แต่อย่าคิดว่าฉันจะกลับ ยอมรับว่าฉันเสียดาย

บอบช้ำและกลัวเกินจะกลับไป

ไปให้พ้น ไปให้พ้น ไม่มีความจำเป็นที่เราจะพบกันอีก

ถ้าวันหนึ่งเธอ เดินผ่านมาพบและเห็น

ขอให้มองเพียง แค่เป็นคนผ่านตา

ก็วันที่เคยคุกเข่า อ้อนวอนให้เธอหวนกลับ

แต่เธอไม่เคยจะรับ รับรู้ในความระทม

ปล่อยฉันให้ฝืนกลั้น สุดท้ายร้องไห้ร้องห่ม

ปล่อยรักที่เคยชื่นชมหลุดลอย

เมื่อวันที่เธอรู้สึก คือวันที่เธอคิดได้

และเธอก็คงจะรู้ รับรู้ด้วยความเสียดาย

ว่าไม่มีรักที่หวานเหมือนเก่า และไม่มีคนปลอบยามร้องไห้

ไขว่คว้าหาคนที่จะจริงใจ"

เวลาได้ยินเพลงนี้ทีไร ความทรงจำในวันนั้นก็จะห้วนกลับมา นึกแล้วก็ขำตัวเองซะจริงๆ เหมือนคนกำลังนั่งทำมิวสิกวิดีโอเลย "เปิดเพลงฟังแล้วก็เอารูปที่ถ่ายคู่กันมาฉีกทิ้งแล้วก็เผาทีละใบๆ" นึกถึงทีไรก็ยังเสียดายรูปภาพพวกนั้นมากๆ สมัยก่อนไม่ได้มีกล้องดิจิตอลหรือกล้องมือถือ แล้วโอกาสที่จะได้ถ่ายรูปคู่กันมันหายากมากๆ จำได้ว่ารูปที่ถ่ายคู่กันเป็นงานวันสุนทรภู่ เพื่อนเอากล้องถ่ายรูปมา มีรูปคู่ของเราอยู่แค่ไม่กี่ใบเอง เจ้าของกล้องมันล้างรูปแล้วก็เอามาให้เก็บไว้เป็นที่ระลึก แต่เราก็เผาทิ้งไปซะแล้ว ทุกวันนี้ภาพพวกนั้นมันมีเก็บอยู่ในส่วนลึกของใจเสมอ เลิกกันแล้วก็ใช่ว่าจะตัดใจจากเขาได้นะ ยังแอบมองหาเขาเสมอไม่ว่าจะเวลาเข้าแถวหน้าเสาธง เวลาเดินขึ้นอาคารเรียน เวลามีงานโรงเรียน เวลาเขามารอกลับบ้าน คือตลอดเวลาที่เรียนอยู่ที่นั่นเราก็ไม่ได้คบใครใหม่